نظريه اداره كل حقوقي قوه قضائيه

1 و 2- از ماده 495 قانون مجازات اسلامی 1392 و مفهوم مخالف آن استنباط نمی شود که اخذ برائت توسط پزشک در موارد غیر ضروری پیش از معالجه الزامی است و آنچه از ماده مذکور و تبصره آن و همچنین ماده 496 قانون مجازات اسلامی استنباط می شود این است که هر گاه اقدام پزشک مطابق مقررات پزشکی وموازین فنی باشد و هیچگونه قصور یا تقصیری نداشته باشد برای او ضمان وجود ندارد هرچند برائت اخذ نکرده و از موارد ضروری و فوری هم نباشد.

3- کلمات«رضایت» و «برائت» مفهوم و آثار حقوقی متفاوتی دارند. اخذ رضایت برای اعمال جراحی و طبی مطابق ماده 158 قانون مجازات اسلامی 1392 باعث می شود این اعمال قابل مجازات نباشد. زیرا هیچ کس حتی پزشک حق ندارد بدون رضایت بیمار یا ولی وی با چاقوی جراحی در بدن او جراحت ایجاد کند و نفس این عمل صرف نظر از آثار و نتایج اگر بدون اخذ رضایت باشد جرم تلقی می شود مگر در مواردی فوری مذکور در ذیل ماده یاد شده در حالی که اخذ «برائت» ناظر به عدم مسوولیت  پزشک برای پرداخت خسارت ناشی از نتایج معالجات وی است.